پذیرش آنچه که قابل تغییر نیست

خانمی که فعالیت اجتماعی ش رضایت گرفتن برای بچه های اعدامی بود ، یه بار به دوستش که دکتر روانشناس بود گفت موردی هست که نتونستیم براش از اولیاء دم رضایت بگیریم ، فردا هم روز اجرای حکمِ قصاص ش هست، برو باهاش صحبت کن ، بالاخره تو درسش رو خوندی

دکتر گفت من نمیتونم ، آخه کسی که فردا روز اجرای حکم ش باشه که نمیشه از امید به زندگی یا فردایی بهتر و آینده ای روشن براش حرف زد ، آخه چی بگم بهش؟ چی کار کنم براش؟

چیزی که منو واقعاً متأثر کرد ، جواب اون خانم بود

خانم مددکار گفت : بهش کمک کن تا راحت تر بمیره ، تا آسون تر مرگ رو بپذیره

به قول معروف « آخِرُ الدَواء ألکَی » : آخرین راه درمان بریدن است

وقتی عضوی مثلاً « پا » دچار عفونت شدید بشه به طوری که دیگه هیچ دارو و درمانی بهش اثر نکنه و سیاه بشه ، دکترها مجبورند اون عضو رو قطع کنند ( یعنی آخرین راه درمانش قطع عضوه )

در رابطه با اون جوون اعدامی هم ، همه تلاش خودشون رو برای نجاتش کرده بودن اما وقتی نتیجه ای نداشت ، ناچار بودند که بهش مرگ را بقبولانند 

در حقیقت ، آخرین راه درمان اون جوون ، ایجاد زمینه برای پذیرش مرگش بود

برچسب‌ها: پذیرش , آنچه , که , هست